Сьвятынь многа не бываеУ кожнай экспедыцыі прадметна цікаўлюся т.зв. "вясковымі сьвятынямі" - культавымі крыніцамі, калодзежамі, камянямі... Я далёкі ад думкі, што кожная сьвятая крыніца вядзе сваю гісторыю шанаваньня ад часоў неаліту і слаўнай дахрысьціянскай спадчыны. Ёсьць процьма выпадкаў, калі знак пра надзвычайныя ўласьцівасьці вады ці камяня ( Read more... )

Ёсьць такое меркаваньне, даволі шырока распаўсюджанае, што кожная сьвятая крыніца - помнік дахрысьціянскіх часоў. Насамрэч, прыходзіцца сутыкацца з сітуацыяй, калі свой сакральны статус крыніца атрымала ў апошнія дзясяцігоддзі. Часта ініцыятарамі стварэньня выступаюць праваслаўныя сьвятары, бывае, што і мясцовае жыхарства. Паказальна тут толькі тое ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

Ля сьвятой крыніцы на Замкавай гары стоўпілася вялікая сям'я: бацькі, малжонкі, іх малодшыя браты і сёстры. Працэсам кіруе малодшая дзяўчынка, гадоў дзесяці. Яна, як і ўсе дзеці, ведае, як правільна загадваць жаданьні ля сьвятой крыніцы. Трэба памачыць даланю ў крынічную ваду і пакласьці яе на камень-ахвярнік, што ляжыць побач. Жаданьне загадваецца ( Read more... )

( Read more... )

Шыльда з хімічным складам вады, пералікам усіх сульфатаў, гідракарбанатаў і хларыдаў, глядзіцца ля Сьвятой крыніцы кашчунна. Як і надпіс "освещена протоиереем..." на бутэльцы мінералкі ў супермаркеце.

( Read more... )

( Read more... )